یک: برد دو-یک احتمالا اولین نمایش بزرگ یونایتد پس از رفتن فرگوسن بود.

دو: قمار حضور دایمی راشفورد و جیمز در یک‌سوم آخر زمین سیتی جواب داد و راشفورد بارها پشت سر کایل واکر به پیش تاخت.

سه: بهترین بازی آرون ون بیساکا برای یونایتد تا امروز. او هم رحیم استرلینگ را مهار کرد و هم در حمله‌ها حضور یافت. تعداد مدافعان راست خوب انگلیسی پرشمار شده‌اند.

چهار: راشفورد که تا چند هفته پیش زیر شلاق قرار داشت شده رهبر یونایتد و یکی از بهترین‌های اروپا. او پس از شکست یک صفر از نیوکاسل در سیزده دیدار برای یونایتد و انگلیس، سیزده گل زده و اکنون ضربه‌های پنالتی را هم به او می‌سپرند.

پنج: تمهید تاکتیکی پپ با عقب راندن فرناندینیو جای لاپورته به نزول خط میانی سیتی انجامیده. مردان میانی تکل نزده‌اند و حریفان را تعقیب نکرده‌اند و رودری جای فرناندینیو را پر نکرده.

شش: پپ از مدافعان کناری‌اش راضی نیست. نه مندی و آنجلینو در چپ و نه کایل واکر و ژائو کانسلو در راست.

هفت: اکنون می‌فهمیم شکست سه ماه پیش برابر نوریچ چه ضربه مهلکی به سیتی زد. پس از آن حریفان معمولا مغلوب هم جانانه به قلب دفاع سیتی هجوم برده‌اند. چه آتالانتا و شاختار در اروپا و چه نیوکاسل در لیگ. پپ حالا باید به لیگ قهرمانان بیندیشد.