در نگاهی دیگر به عملکرد آماری سرخابی‌ها در لیگ هجدهم، بازیکنانی که بیشترین خطا را انجام داده‌اند بررسی می‌کنیم. در همان ابتدا شاید ناخوداگاه، خشونت و خطاهای متعدد ما را به سمت اسامی مدافعان دو تیم ببرد اما در بین 4 بازیکنی که بیشترین خطاها را تا به اینجای لیگ در ترکیب سرخابی‌ها انجام داده‌اند هیچ مدافعی دیده نمی‌شود.
اما با توجه به سبک بازی برانکو و شفر، حضور مهاجمان و هافبک‌ها در صف خشن‌ترین بازیکنان عجیب نیست. هر دو مربی اصرار به پرس از بالا روی مدافعان حریف دارند و از مهاجمان‌شان می‌خواهند بلافاصله بعدِ از دست دادنِ توپ در پی فشار روی بازیکن حریف و باز پس گیری مالکیت باشند. روندی که باعث می‌شود در غالب موارد یا توپ در همان یک سوم دفاعی حریف یا یک سوم میانی باز پس گرفته شود؛ یا با خطایی از سمت مهاجمان و هافبک‌ها، خطر ضدحمله از دروازه خودی دور بماند.
سیامک نعمتی که مهره اثرگذار برانکو در فصل اخیر بوده است، با ثبت 3.3 خطا در هر 90 دقیقه خشن‌ترین بازیکن سرخابی‌هاست. مهاجم پرسپولیس نقش مهمی در خط اول پرس سرخپوشان در یک سوم دفاعی حریفان دارد و بر همین اساس تعداد خطاهایش هم بالاتر از همه بازیکنان برانکو است. چنین شرایطی را روح‌الله باقری در طرف مقابل دارد. در استقلال این باقری است که خط اول پرس را پرفشار و سفت و سخت پی می‌گیرد و نیروی مهم شفر برای از کار انداختن بازیسازی مدافعان حریف و خنثی کردن ضدحمله‌ها؛ و احیانا بازسازی موج دوباره حملات است. باقری در هر 90 دقیقه 2.4 خطا را ثبت کرده است که بعد از نعمتی، خشن‌ترین بازیکن در بین سرخابی‌هاست.
دو بازیکن بعدی این فهرست دو هافبک میانه‌ زمین پرسپولیس هستند. احمد نوراللهی و کمال کامیابی‌نیا هم نزدیک به باقری با 2.4 و 2.3 خطا در هر 90 دقیقه جزو 5 بازیکن خشن سرخابی‌ها هستند. در حالی این دو بازیکن وظیفه تخریب بازی حریف در میانه میدان را به عهده دارند که در آنسو، خبری از خطاهای پرتعداد فرشید باقری یا علی کریمی نیست و بعد از روح‌الله باقری، این محمد دانشگر است که با 2 خطا در هر 90 دقیقه بیشترین خطا را در بین بازیکنان شفر ثبت کرده. مدافعی که البته حضورش در ترکیب ثابت استقلال برای دربی 88 تقریبا دور از ذهن است.
احتمالا عصر پنجشنبه باید منتظر پرفشارتر شدن و سفت و سخت‌تر شدنِ خطاها و افزایش تعدادشان از طرف مهاجمان و هافبک‌های دو تیم باشیم. برانکو و شفر، هیچ‌کدام دوست ندارند توپ به دروازه‌هایشان نزدیک شود؛ ضمن این که توپ‌ربایی‌هایی یک سوم دفاعی حریف و میانه میدان را بهترین فرصت برای ضربه زدن به طرف مقابل می‌دانند و برای رسیدن به این هدف، خشونت خط تهاجمی و هافبک تیم‌ها، قابل توجیه خواهد بود.‌‎